Op zondagavond schrijden ze de gereformeerde kerk uit. De vrouwen met donkerblauwe hoedjes voorzien van voile, in keurig plooiende jurken en smetteloze blousjes. De mannen in strak gestreken grijze pakken en zwarte stropdassen. Er lopen ook tienermeiden tussen, die er hetzelfde uitzien als hun moeders.
Tegenover de kerk staan jongeren in wijd zittende broeken, met felgekleurde haren en piercings in oren en lippen. Ze hangen tegen de gevel van een galerie, terwijl rapmuziek uit hun radio schelt. De skateboards liggen er werkloos bij.
Schrillere contrasten zijn niet mogelijk. Ze gunnen elkaar geen blik waardig; ze zijn aan elkaar gewend. Maar de ogen van allen rollen uit hun oogkassen bij de verschijning van mijn ravenzwarte vriendin. Hier in dit gehucht aan de Heycop-vaart, een plaatsje onder de rook van Amsterdam, is ze een schepsel van een andere planeet waaraan zij níet gewend zijn.

Eerder verschenen op de Achterpagina van NRC Handelsblad.