Een aantal gedichten in Zijwaarts springen kreeg bijzondere jurybeoordelingen van de Turing Gedichtenwedstrijd, een jaarlijkse wedstrijd waarbij elke keer meer dan tienduizend gedichten worden ingestuurd. Zes gedichten in deze bundel eindigden hoog in de ranglijst:

‘Wanneer je in drie strofen en weinig woorden een hele wereld neer kunt zetten, ben je een goed dichter. De details zijn goed, de woordkeuze is goed: dit is een gedicht met een hart.’ – Turing Gedichtenwedstrijd 2014.

‘Er wordt in dit gedicht prachtig beschreven hoe meubels tot leven komen door te praten. Fantasie en werkelijkheid lopen door elkaar heen. Vooral als er een vergelijking wordt gemaakt tussen een vader die lispelt en meubels die praten.’
– Turing Gedichtenwedstrijd 2014.

‘Hoe zou het voor een rivier zijn wanneer een dam wordt gelegd, wanneer een gedeelte wordt drooggelegd, wanneer een sluis de stroom verspert? Dit lijkt de dichter zich te hebben afgevraagd, hij/zij heeft zich vervolgens in de rivier ingeleefd. De rivier als een lichaam, dat ook de oevers en het omringende land omvat (“mijn omringende land”). Wanneer een gedeelte van dat lichaam wordt drooggelegd voelt dat als een amputatie. Veel pijn lijkt dit overigens niet te doen. Het brengt wel slachtoffers de oude man met het paard, of preciezer het huis van de oude man wordt omgebracht, een offer voor het bouwen van de dam. Het uitgangspunt van dit gedicht is interessant.’ – Turing Gedichtenwedstrijd 2013.

‘Erg sterk beeld aan het einde. Ook overtuigend hoe het verlies van de vader en het meisje uit de klas op een vervreemdende manier in elkaar grijpen.’ – Turing Gedichtenwedstrijd 2013.

‘Zeer ontroerende, beeldende beschrijving van de relatie tot een dementerende ouder. Nergens wordt dit gedicht zeemzoet – wat met zo een gevoelige thematiek niet gemakkelijk te vermijden is. Ook de woordkeuze is verfijnd en rijk. Mooie titel ook, tenslotte, die werkelijk iets bijdraagt aan het gedicht.’ – Turing Gedichten-
wedstrijd 2012.

‘Het herhaalde “schillen” is heel effectief, zeker omdat de hond het overneemt en de slotregels zijn op een leuke manier dubbelzinnig.’ – Turing Gedichtenwedstrijd 2012.

‘In het winnende gedicht laat de dichter verleden, heden en (nabije) toekomst frontaal op elkaar botsen. De stemmen van een bed, een tafel en een stoel uit het verleden vormen een bonte kakofonie; en daar is niks zinnigs van te maken. Zonder het woord te gebruiken schetst de dichter de pijn van wat er niet meer is, en of binnenkort niet meer zal zijn. Want als je als lezer in het heden stapt, en met het gedicht mee naar beneden gaat, dan ligt daar vader op zijn sterfbed. De woorden die hij lispelt, zijn ook “volkomen onsamenhangend”. Prachtig verwoord: de grootste pijn zit ’m niet zozeer in het verlies zelf, maar in de zinloosheid ervan.’ – Juryrapport gedichtenwedstrijd 2015, door uitgeverij aquaZZ georganiseerd.

Zijwaarts springen in verzonken tijd.

Méland is tekstschrijver, columnist, redacteur en dichter.
In de zomer van 2015 won hij de eerste prijs bij de door uitgeverij aquaZZ georganiseerde gedichtenwedstrijd.
Zijwaarts springen is zijn debuut als dichter.

 

De recensies:
Recensie van Wouter van Heiningen:
(…) “Uit deze titels komt al naar voren wat voor soort dichter Méland Langeveld is, wat ik een bijvoeglijke naamwoordendichter zou noemen. Dat is overigens zeker niet altijd een negatieve connotatie. In het geval van Langeveld zeker niet. Juist door de ongebruikelijke manier van toepassen. Voorbeeld: ‘Het vochtig ruisen van rul water’, ‘Fris gewassen sneeuw’ en ‘onverschillige regen’. Juist door het gebruik van dit soort ongebruikelijke combinaties van bijvoeglijke en zelfstandige naamwoorden is het lezen van deze bundel een plezier.
De gedichten zijn dan weer heel ‘down to earth’ en even later weer volledig ontspoord (op een positieve manier). Hierbij speelt de fantasie van de dichter een belangrijke rol. Voor de ervaren poëzielezer valt er veel te genieten maar ook voor de minder ervaren lezer zijn de gedichten zeer te genieten (ik heb de proef gedaan!). Een bundel die ik kan aanraden kortom.”

Recensie van Leo Mesman:
(…) “elk woord lijkt zorgvuldig gewikt en gewogen in deze rijke en rijpe bundel. De indrukwekkende reeks gedichten ademt een sfeer die mij aan de dichter Hans Lodeizen doet denken en vergt vaak close reading om alle nuances in betekenis goed te vatten.
Méland Langeveld schrijft poëzie die erom vraagt gelezen te worden zoals je een goed glas wijn drinkt: bedachtzaam nippend. Het wereldbeeld van de dichter komt ‘holistisch’ over. Zijn empathie met alles wat kwetsbaar is blijkt vrijwel grenzeloos. Zo toont hij zich in zijn gedichten begaan met het lot van uiteenlopende fenomenen als: gerooide populieren, gevallen soldaten, ‘gesneuvelde’ bladeren, vergeten graven, ja zelfs de dode arm van een rivier.”

Recensie van Albert Hagenaars – NBD/Biblion:
(…) “Een van de belangrijkste trekken van zijn teksten is de constant actieve beeldspraak. Het ene beeld roept het andere op, nu eens gebeurt dat associatief navolgbaar, dan weer volkomen autonoom.”

Lezersreactie van Johannes THoen:
“Met plezier heb ik je bundel twee keer gelezen. Ik bewonder de eigen toon in je poëzie. Zo los je gedichten mogen lijken, zo strak zitten ze in hun vel. Je weet inderdaad met weinig woorden prachtige beelden op te roepen, zoals in Pirouette de ‘slagersmeid in haar portiek’. Als dit je debuutbundel is, past daaruit een treffend citaat: ‘in elk begin / schuilt betovering’.
Lodeizen heb ik er echter niet in teruggevonden. Wel deden sommige gedichten mij denken aan de poëzie van Hans Warren, bijvoorbeeld diens bundel Eiland in de stroom.
Knap ook dat je de lichte toets weet te behouden in gedichten met zwaardere thema’s. Zoals in het prachtige Vertrekkende lijn. Natuurlijk spreekt het ene gedicht me meer aan dan het andere, maar over de hele linie is het een bundel waar je trots op mag zijn. Net als op het commentaar op de afzonderlijke ingezonden gedichten voor de Turing Gedichtenwedstrijd.
Hopelijk blijft een tweede bundel niet lang uit! Ik wens je veel succes bij de voorbereiding en totstandkoming daarvan.”

Lezersreactie van Joop Wassenaar:
“Ik heb Zijwaarts springen tot mij genomen. En ervan genoten. Je doet een aantal dingen zeer goed. Je bent een echte woordkunstenaar. Die gedichten over vruchten bijvoorbeeld vind ik sterk. En je bepaalt je tot de woorden. Daarmee bedoel ik dat je je publiek alleen toespreekt als dichter, men wordt niets of bijna niets over jou gewaar. In deze tijd van social media een ware verademing.”

Lezersreactie van Petra de Jong:
“Zit met veel plezier je bundel te lezen, en kom tot dezelfde conclusie als de jury van de Turing Gedichtenwedstrijd: ‘Wanneer je in drie strofen en weinig woorden een hele wereld neer kunt zetten, ben je een goed dichter.’ – nooit heb ik de broosheid van een pasgeborene zo mooi zien beschrijven als in Lentewind. Geweldig… Ik hoop dat je nog vele mensen gaat verblijden met je Woorden.”

Lezersreactie van Sheila Kloppert:
‘Heerlijk! Juist het zo mogen “dwarrelen” tussen toegestaan en toch wat vreemd is, zo vrij en zo bepalend! Onverschillige regen, dat is toch het mooiste wat er is: regen kan zoveel betekenen, maar onverschillige regen, daar moet je lef voor hebben en een zekere rijke gedachtegang over het leven en meer. Dat maakt nu juist het verschil tussen goed en beter…’

Lezersreactie van Joke Gunter:
‘Ik heb al je gedichten gelezen en vind ze prachtig… Droevige, melancholische, zachte en sterke beelden, er zit zoveel in! Je hebt een hele herkenbare stijl.’

Lezersreactie van Elisabeth:
‘Wat een ontzettend mooie gedichten schrijf je. Met plezier ben ik ze aan het lezen! Leuk om je werk te kennen.’

Lezersreactie van Olga:
‘Prachtige dichtbundel! Het is als een vleugje wind waar je stil én blij van wordt.’

Lezersreactie van Leontine:
‘Ik word er ook stil en blij van: prachtige bundel!’

De interpretaties:

Officiële videoclip van ‘Zoete uitdaging’. (Jesse Dorrestijn zang en gitaar).

Het gedicht ‘Salto mortale’,  gezongen door mezzosopraan Enikő Gősi met begeleiding van Ghaeth Almaghoot op klarinet en Ward Reijmerink op gitaar. Het gedicht is door componist Jesse Broekman op muziek gezet (project ‘Eendagsliederen’, juli 2016).
Op 9 maart 2017 werd ‘Salto mortale’, opnieuw uitgevoerd. Dit keer Ward Reijmerink gitaar, Georgi Sztojanov tenor en Albert Manders altfluit.

Spoken Word Artist Anna de Waard performt ‘Rat tondue’, een gedicht uit Zijwaarts springen, tijdens de presentatie in De Nieuwe Anita te Amsterdam op 22 november 2015.

Jesse Dorrestijn zingt ‘Zoete uitdaging’ een gedicht uit Zijwaarts springen, tijdens de presentatie op 22 november 2015.

Dipa de Ridder-Flohr danst ‘Eenling’, een gedicht uit Zijwaarts springen, tijdens de presentatie op 22 november 2015.

Méland draagt twee gedichten voor (‘Nacht vergeeft dag’, en ‘Paalzitters’) uit Zijwaarts springen. Optreden in De Hofkerk, Amsterdam, 13 december 2015.

Jesse Dorrestijn zingt ‘Zoete uitdaging’ in De Hofkerk, 13 december 2015.

Spoken Word Artist Anna de Waard performt ‘Onaangeroerd zoet’, een gedicht uit Zijwaarts springen. In De Hofkerk, 13 december 2015.

Twee versies van ‘Zoete uitdaging’ in de studio opgenomen: Jesse Dorrestijn op gitaar en zang, en Jesse op gitaar en Anna de Waard zang.
Opnames, 16 april 2016.

Dipa de Ridder-Flohr danst Broos en Gesneuveld, twee gedichten uit Zijwaarts springen. Bij de opening van mijn solo-expositie ‘Ramen vol poëzie’ in de Openbare Bibliotheek in Amsterdam,  4 november 2017.

Gesigneerd én van een opdracht voorzien, zijn de laatste eerste
drukken van Zijwaarts springen ook nog via CONTACT te bestellen.

Zijwaarts springen (2e druk) is te koop, of te bestellen bij de
boekhandel, bij Scheltema online (gratis thuisbezorgd), bij bol.com,
en bij andere online boekwinkels.

Zijwaarts springen op de longlist van de C. Buddingh’-Prijs 2016.

ISBN: 978 94 91897 50 4 | NUR 306
Bindwijze: paperback | hardcover
Omvang: 86 p.
Prijs: € 14,50 | hardcover € 21,00
Eerste druk november 2015
Tweede druk september 2016