In een Porsche cabriolet scheurt ze over de Coastal Highway op weg naar Malibu. Op de voet gevolgd door de Highway Patrol die als een gillende keukenmeid in haar nek hijgt.
Plotseling remt ze, rent haar wagen uit en probeert het strand op te rennen, maar de sheriff vloert haar vakkundig. Binnen enkele seconden is ze geboeid en sjort hij haar overeind.
‘I’m innocence as a virgin. God bless you all,’ schreeuwt ze als een waanzinnige naar de mensen die op het strand geamuseerd staan toe te kijken. De agent is alleen en hij heeft de grootste moeite zijn vangst in bedwang te houden. Al snel krijgt hij hulp van een burger die zojuist met zijn auto gestopt is. Als een spartelende vis slepen ze haar mee en stouwen haar in de surveillancewagen.
Even later komt er een tweede politiewagen aanrijden. Deze sheriff doorzoekt de Porsche en tovert de een na de andere handtas tevoorschijn. Zou ze de bolide en al die handtassen gestolen hebben? Die vraag doemt kennelijk ook bij de toeschouwers op.
‘Did she steal the car?’ vraagt een omstander.
‘We don’t know yet, but she was driving like a lunatic, ignoring some red lights.’
‘Well, put her in the brick for a while,’ roept een van de toeschouwers.
Ik sta verbaasd dat het publiek antwoord krijgt. In Nederland vraag je zoiets niet aan politie in actie, en een antwoord hoef je op zo’n moment al helemaal niet te verwachten. Dit hier heeft iets weg van een openbare terechtwijzing, zoals in vroegere eeuwen op het marktplein waar het volk rotte eieren naar de veroordeelde kon gooien.

Los Angeles, september 2001.