Ergens boven in mijn kamer
in een bundel licht gevangen
sta ik oog in oog met
het bed uit mijn jeugd

het verweesd bed
– te kort voor languit –
blikt me smekend aan,
steekt zomaar van wal

de tafel
en daarna de stoel
vallen ongevraagd in

bonte kakofonie van over elkaar
heen buitelende stemmen
een zinnige zin valt er
niet van te maken

beneden ligt vader ademend
in een velours gordijn regen
zijn laatste dagen rijgen aaneen

met zijn hart
dichtgespijkerd in de armen
kijken zijn ogen me
als in de verte aan

lispelt-ie
af en toe wat woorden

evenals mijn bed
tafel en stoel

volkómen onsamenhangend.

Beoordeling Turing Nationale Gedichtenwedstrijd 2014:
‘Er wordt in dit gedicht prachtig beschreven hoe meubels tot leven komen door te praten. Fantasie en werkelijkheid lopen door elkaar heen. Vooral als er een vergelijking wordt gemaakt tussen een vader die lispelt en meubels die praten. De accenten op de e en o kunnen geschrapt worden. Aan het eind kan gewerkt worden. Misschien moet de laatste regel weg.’

Winnend gedicht bij Gedichtenwedstrijd Pijn, juli 2015, Uitgeverij AquaZZ.
Juryrapport: ‘In het winnende gedicht laat de dichter verleden, heden en (nabije) toekomst frontaal op elkaar botsen. De stemmen van een bed, een tafel en een stoel uit het verleden vormen een bonte kakofonie; en daar is niks zinnigs van te maken. Zonder het woord te gebruiken schetst de dichter de pijn van wat er niet meer is, en of binnenkort niet meer zal zijn. Want als je als lezer in het heden stapt, en met het gedicht mee naar beneden gaat, dan ligt daar vader op zijn sterfbed. De woorden die hij lispelt, zijn ook ‘volkomen onsamenhangend’. Prachtig verwoord: de grootste pijn zit ‘m niet zozeer in het verlies zelf, maar in de zinloosheid ervan.’

Nacht vergeeft dag is opgenomen in de bundel
'Zijwaarts springen', 2015.

Klik hier voor de voordracht van Nacht vergeeft dag.